Muka sem lepas. Sebab tu tembam. Sekarang dah pulih. HAHA.
Baik lah, construction sudah habis. Tak ada perubahan? Memang lah, sebab tak jadi sangat perubahan dia.. Bila dah make up, dia berupa aneh.. Jadi tekan button ‘clear edit’.. Dan semuanya berubah seperti sedia kala.. Dah tak aneh dah. T___________T Baik, sampai bila-bila pon memang tak boleh tukar layout. Sebab rasanya layout sedia ada dah cantik gila. Tak boleh tukar. Mana boleh replace layout cantik dengan layout kurang cantik. Made by someone else pulak tu. Ceh.. Hina gila.. HAHAHA..
Hari ni habis dah minggu add/drop. Macam biasalah, saya mengkonon-konon datang kelas awal nak tengok lecturer oke ke tidak. Kalau tak oke boleh drop class nanti. Tapi lecturer sekarang kan pandai. Dia tak datang dah minggu add drop.. Dia datang nanti bila class dah jalan secara normal. Masa tersebot, kita menterima lecturer horror ke apa, redha saja.. T_____T Tapi hopefully saya tak lah beroleh lecturer horror macam Rie Nakamura. Kalau jumpa dia lagi saya pasti akan tangguh pengajian. SEBAB: Lecturer menakutkan. Heh~ Hei, lecturer terlebih rajin yang buat ulasan assignment student setebal 57 muka surat menakutkan kau tahu? Buat assignment pon tak setebal itu.
Semalam saya terpaksa mengabaikan kelas International Business. Kerana seluar saya terkena chewing gum buangan manusia tak bertamadun. Bersalah betul bila tak datang first class.. Rasa macam diri sendiri jahat. Memang terasa marah lah. Tapi saya berazam semester ini akan mentingkatkan kesabaran saya. Jadi redha lah.. Segera mentelefon bunda:
“Assalamualaikum, bundaku, buat apa tu”
“Basoh! Kenapa?”
“Ni seluar ni kena chewing gum, nak buat macam mana bunda?”
“Letak lah ais... Nanti dia keras, buang lah..”
“Ooo, ye ke? Em, nanti lah carik ais..”
“Nak carik ais kat mana tu?”
“Nanti la mintak kat Kak Mona.”
“Kak Mona tu sapa??!” Alah, bunda neh nak tanya pulak.. Asal berjantina wanita saja mesti mentanya. HAHA..
“Peniaga café laa bunda..”
“Oo, ha, ye la.. Hati-hati kat sana, duit tu hati-hati, jangan macam orang kaya!”
Memang trademark bunda lah kan bila kasi nasehat mesti ada ayat klasik tersebot.. Dari sem satu sampai sem empat.. HAHAHA... Baik lah bunda, baiklah.. Akan menjimatkan duit secara banyak.. Lagipon akan bercuti-cuti Malaysia bulan 5 nanti bersama ex-SKBK tersayang. Kalau jadi lah. Sebab mereka bukan boleh percaya sangat. Planning macam apa punya gedegang, tapi karang last minute mula lah hal ehwal semasa mereka keluar.. Kenduri kakak lah, makcik kawen lagi lah, anak buah potong lah.. Lepas tu drop dekat Facebook “Wei, bestnye korang.. Rugi tak ikut.. Kenapa tak ajak..?” Ha.. Kata-kata tersebut memang bakal menerima sepotong penampar lah bukan. HAHAHA..
Kemeja pemberian Ayahanda Wazir.
Ohya, kehidupan awal semester empat semacam kesedihan.. Macam baru semester satu masuk U. Tak faham lah kenapa.. Hati hiba saja lah bila mengkenangkan kampong halaman.. Masa nak balik lagi lah sedih.. Lepas tu Ayahanda Wazir pulak datang Klang Central a few minutes sebelum bas bertolak.. Menserahkan hadiah.. Kemeja dan neck tie.. Dark blue.. Macam faham-faham saja saya suka dark blue secara banyak.. HAHAHA.. Saya anggap ini pemberian semangat dari Ayahanda Wazir.. Tapi satu kelemahan saya bila orang bagi hadiah, saya rasa sayang gila nak guna... Sebab nanti dia akan jadi buruk bila guna.. Nanti lama-lama dah tak cantik.. Nanti saya sedih.. HAHAHA... Baik lah, baik lah, guna jugak.. Guna jugak sebab dia cantik.
Blog ini akan memaparkan entri tanpa gambar mulai hari ini... Sebab rechargeable battery kepunyaan kamera saya dah expired.. Saya cas 18 jam pon dia tak mahu penuh.. Baru klik sekali dah suruh tukar bateri.. Derhaka lah bateri neh.. Mengada-ngada betul.. Dah lah membazir gila nak beli baru. Saya ingat rechargeable battery boleh guna selama-lamanya.. HAHAHA.. Tunggu lah, bila rasa nak letak entri bergambar warna-warni, saya beli lah bateri baru oke? Buat sementara neh saya akan buat entri bertulisan warna-warni saja.. Harap anda berpuas hati.. Baik, akan ke kampus sekejap lagi.. KO-K for da last semester.. Horay!! ~
